شهر شلوغ

در یکی گوشه ی این شهر شلوغ

به همان سان که به جاهای دگر

در کنار ره من

در کنار ره تو

مردمان می کارند

                      در سراپرده دل بذر دروغ

دریا آبی رنگ

آسمان آبی رنگ

آسمان دل دریایی ما سربی رنگ

و فضا مسموم است

همه معتاد شدند

به نفس برداشتن

                 از میان دل دود

                                  دود سنگین فریب

و کسی مغموم است

                         که درون دل خود آتش وجدان دارد

دیده ام من به همین شهر شلوغ

نوجوانی که گل یاس احساسش را

                                         در جوانی گم کرد

در همین شهر شلوغ

باغبانها دیدم

که نهال دوستی می کارند

در درون دل هر کس که از این راه گذشت

وآبیاری نهال

از همان موقع کاشت

                      از توان دلشان خارج بود

یا اگر ساخته بود

چون به بار آمد آن

میوه ها را چیدند

              و از این شهر همی کوچیدند

و کمی فکر نکردند اینک

                       آن درخت تنها

                                         بی میوه

اندراین شهر شلوغ

                     به چه می اندیشد

چشم را سوی کدامین امید

                   به زمین می دوزد

چه کسی می داند

آن زمین که یک بار

بی وفایی دیدست

طعم تلخش را نیز

او به جان نوشیدست

ناتوان می باشد

                  که برویاند عشق

و زمین دل ما

بارها طعم شکست

طعم تلخ هجران

                     طعم دروغ

بی وفایی دیدن از دل دوست

                            را به جان نوشیدست

قفل ها بر دل ما

یک به یک بسته شدند

و کسی فکر نکرد

                  گل لبخند نگاه مردم

                 از چه رو خشکیدست 

.

مشهد- آشپزخانه پادگان

78/8/9