انتخاب کتاب – رستوران ایتالیایی

انتخابات بین گزینه‌های ایتالیایی برگزار می‌گردد. در ادامه مطلب مختصری توضیح و پاراگراف اول داستان را جهت کمک به انتخاب آورده‌ام. فرض کنید با این اطلاعات می‌خواهید یکی از این کتابها را برای خواندن انتخاب کنید.

  

الف) تنهایی اعداد اول – پائولو جوردانو (متولد 1982)

برنده جایزه استرگا در سال2008 (مهمترین جایزه ایتالیا) ؛ نمره در گودریدز 3.6 از مجموع 28755 رای ؛ 119 صفحه ؛ ترجمه بهاره مهرنژاد – نشر افراز

نفرت داشت، نفرت، از بیدار شدن زورکی، آن‌هم در روزهای تعطیلات کریسمس. می‌توانست تا ساعت ده و یازده، یا شاید هم دیرتر، در رختخواب بماند و غلت بزند. اما مجبور بود که با اولین فریاد پدرش، مثل سربازی چموش، زرنگ و آماده‌به‌خدمت، از تخت پایین بیاید و پشت میز صبحانه بنشیند و زیر نگاه نافذ پدر صبحانه بخورد، لباس اسکی سبزش را تن کند و راهی شود: راهی جایی که از آن نفرت داشت، کوهستان. جایی که تمام شوق تعطیلات زیر کفش‌های بزرگ اسکی له می‌شد. ورزشی که از آن متنفر بود و از چهارسالگی، به‌زور پدر، شروع‌اش کرده بود.

ب) توفان در مرداب – لئوناردو شیاشیا (1921 – 1989)

رمانی تاریخی (اواخر قرون وسطی) از نویسنده‌ی سیسیلی که زمانی نماینده‌ی مجلس هم بود و فعال در زمینه‌‌های اجتماعی (مافیا و...) ؛ نمره در گودریدز 3.7 از 197 رای؛ 240صفحه؛ ترجمه مهدی سحابی؛ انتشارات نگاه

کشیش با گردگیر رنگارنگی غبار کتاب را پاک کرد. چهره درشت و فربهش شبیه تصویر خدای باد شد که روی نقشه‌های دریانوردی کشیده می‌شود، و کتاب را فوت کرد تا گرد و غبار آن را بتاراند. سپس با حالبت چندش‌آمیزی آن را باز کرد، چندشی که در آن شرایط ویژه به نظر رسید حرکتی پر از ظرافت و آکنده از احترام باشد. در روشنایی که از پنجره‌ی افراشته کج می‌تابید، حروف شگرف کتاب به چشم می‌آمد که بر صفحه‌ی خاکی رنگ به فوجی از مورچه سیاه له‌شده و خشکیده می‌مانست.

ج) گفتگو در سیسیل – الیو ویتورینی (1908 – 1966)

نویسنده ای از مکتب نئورئالیسم ایتالیا؛ نثری آهنگین؛ نمره در گودریدز 3.7 از 798رای؛ 166صفحه؛ دارای دو ترجمه بیژن اوشیدری(1355) منوچهر افسری(1380)

من آن سال زمستان دستخوش شورهایی انتزاعی بودم. نمی‌گویم چه شورهایی، چون برای گفتن این نیست که دست به قلم برده‌ام ولی باید بگویم شورهایی انتزاعی بودند و نه قهرمانی و زنده؛ شاید به نوعی نگران نسل بشر از دست رفته بودم. از مدت‌ها دلم شور می زد و سر به زیر داشتم. تیترهای درشت روزنامه‌ها را می‌خواندم و سرم را پایین می‌انداختم؛ دوستانم را می دیدم و ساعتی با آنها می‌گذراندم بی‌آنکه لب به سخن باز کنم؛ با آنها هم سرم را پایین می‌انداختم. در این فاصله باران می‌آمد و فصل‌ها و ماه ها و روزها بیهوده می‌گذشت؛ کفش‌هایم پاره بود و آب در کفش‌های پاره‌ام می رفت؛ جز باران و کشتار در تیترهای درشت روزنامه و کفش‌های پاره مملو از آب من، چیز دیگری در دنیا نبود...

د) ماه عسل و داستانهای دیگر – چزاره پاوزه (1908 – 1950)

مجموعه داستان کوتاه از این نویسنده و مترجم و شاعر و منتقد ادبی تاثیرگذار ایتالیایی؛ جنبه‌هایی از عشق موضوع داستانهاست؛ خودکشی نویسنده احتمالاً تحت‌تاثیر شکست عشقی؛ 64صفحه، ترجمه مهدی قریشی؛ انتشارات دیبایه1387

اکنون به بهای بسی ندامت‌ها و جراحت‌ها دریافته‌ام که انکار حقیقت به خاطر پاره‌ای خیالپردازی‌ها و توقعات بی‌جا حماقتی بیش نیست. اکنون "سیلیا" مرده است. گاهی می‌پندارم که با اجتناب از کارهای شاق و دوری از حقارت ها که برایم عادت شده است خواهم توانست با شور و شعف خود را با زمانه وفق دهم. شاید این یکی از آن خیالبافی هایم باشد: آن هنگام که جوان بودم با "سیلیا" خیلی بدرفتاری می‌نمودم بی‌آن‌که موجبات دلخوریم را فراهم کرده باشد...

س) میدان ایتالیا – آنتونیو تابوکی (1943 – 2012)

گنجاندن یک بازه تاریخی گسترده (قیام گاریبالدی تا پایان جنگ جهانی دوم) در یک کتاب کم‌حجم؛ نمره در گودریدز 3.6 از 214 رای؛ 164 صفحه؛ ترجمه سروش حبیبی؛ نشر چشمه

آن روزی که گاریبالدو، با تیری که به پیشانی‌اش خورد (سوراخی به اندازه سر سنجاقی و نه حتی به بزرگی یک دکمه)، در میدانی که مثل آینه برق می‌زد، جلو کافه سپلندیدو بر زمین افتاد، خواست پیش از مردن برای آخرین بار آن چه را می‌خواست فریاد بزند. اما زبانش به فرمانش نبود و نتوانست جز غُلغُلی که به صدای ااجابتِ مزاجِ یک اسهالی می‌مانست، چیزی ادا کند، و آن را هم جز چند نفری که اطرافش بودند کسی نشنید... مرگ بر شاه.