نگاه خیره

می خوانم تو را

از حنجره گذشته ای اما

از راه نای

یا

از مسیر مری؟!

...........

آذر 1390 میله

*** 

پ ن : فردا با در انتظار بربرها در خدمتتان خواهم بود

قمارباز – شعر قدیمی

با توجه به این که در محل کار جدید , لازم است که چند صباحی حواسمون کمتر پی خاکبازی و اینا باشد! و کمی بیشتر به کار مشغول باشیم (العیاذ بالله!) و از طرف دیگر بخشی از دوستان از میانه راه با من همراه شده اند و از شیرینکاری های سابق بی خبر مانده اند! و اصولاً من هم آدمی نیستم که بگذارم کسی نسبت به این امور مهم!! جاهل باقی بماند, و از طرف سوم یکی از دوستان هم درخواست شعر قدیمی داشتند (حالا به هر علتی) و از طرف چهارم مطلب بعدی من آماده نشده و از طرف پنجم و ششم هم هست تازه ...

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت

چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم

نه خداییش چه ربطی داشت!!؟؟

*** *** ***

زیر سقف آسمان

من به تنهایی درون بستر خویش

ضجه می کردم,  استراحت را

اشک ها غلتان به روی گونه هایم

سینه را از بهر غم آماده می کردم

بار سنگین هزاران سال

شانه ها را بر زمین چسبانده بود

...

ما برای زندگی

از زمان صفر پایین آمدیم

زندگی روی زمین

...

اشک ها در خط زیر چانه ام

آن خط باقی ز دار سالیان زندگی

با هیاهوی غریبی سخت می راندند

از میان آسمان

یا درون سینه ام

من نفهمیدم کدامین بود

صدای قهقه ی مستانه ای آمد به گوشم

آن صدا فریاد شیطان بود

که برای خالق خود کرکری می خواند

آخر آن دو روی ما شرط بسته بودند

یک قمار واقعی

خالق ما آبرویش را گرو بگذاشته بود

در خودم رفتم

با خودم گفتم

خالق ما بهر پیروزی ما

تا کنون ده ها هزار نامه و پیغام بر

لشگریان از ملائک

حتی

آن خلیلش آن کلیمش آن حبیبش

روح خود را هم برای برد ما

روی خاک این زمین آورده بود

من نمی دانم چرا بازی به این جا ها کشید

همچنین

از چه رو میراث این پیغام ها

عاقبت بر جیب شیطان ها رسید.

۱۳۷۸/۵/۱۲

............................................ 

اینهم لینک انتشار دفعه قبل

پارو بزن!

برو ای مسافر

بدون خاطره ات

سیگارهایم

تا ته خط همراهند

.....................................

برو ای مسافر

برکه چشمانت را دریغ کن

من

معتادم به پارو زدن در خشکی

...

میله بدون پرچم/ پارسال!

برادر برای چه نگرانی؟

برادر برای چه نگرانی؟

از درد کدام واقعه اشک بر چشم داری

از زخم کدام خنجر

در فکر چه هستی در رویای که؟

در غم له شدن کدام گل در زیر پا

آن گل که غنچه اش به روی له کننده اش باز می شود

                                                                       و به روی تو تیغ

در غم شکستن کدام شاخه از کدامین درخت

آن درخت که ساقه اش را به تبر می بخشاید

                                و سایه اش را به هیزم شکن

                                                                      و از تو دریغ

.

برادر برای که نگرانی؟

برای آنها که با آگاهی

دیوار دلشان را آماج یادگاری های بچه های تخس می کنند

آنها که از نوک بینی آن طرف تر

به جز رویا چیز دیگری نمی بینند

رویای معوج و کج

در هاله ای از تردید و تلقین

آنها که از فرط ساختن خانه روی ابرها

بی خانه مانده اند روی زمین در زیر تگرگ

گوسفندانی که با گرگ گرسنه هار

صحبت از اعتماد می کنند

                             در غیاب نوای نی

آنها که سادگیشان از بلاهت گذشته است

حماقت های متحرک روی ریل های توهم

.

برادر برای که نگرانی؟

برای کسانی که از فرط تفرعن

سایه شان را نیز تحمل نمی کنند

چه رسد به این نابرادرشان

.

برادر برای که نگرانی؟

از صدای شکستن کدام شاخه به خود می پیچی؟

از آن درخت که ریشه اش را در خاک سست می پراکند

و تکیه می زند بر رویای کودکانه خود

همچون تکیه زدن بر یک تل کاه

همچون ساختن خانه روی آب

.

برادر برای که نگرانی؟

برای آنها که شادمانند

از استحکام این تل کاه

از ماندگاری این خانه روی آب

از یادگاری دیرپایشان روی دیوار کاه گلی

.

برادر برای که نگرانی؟

برای آنها که چون درخت خشک

ایستاده اند بی تحرک به جای خود

آنها ز دنیا چه دیده اند و چه شنیده اند

جز لاطائلات هیزم شکن برای سگش

.

برادر برای که نگرانی؟

در غم فردای که هستی؟

فردای آنها که غرورشان در زیر پا له می شود

و صداقت دروغینشان نیز هیچ کاری از پیش نخواهد برد

که صداقت خالی از شعور

همچون خیابان بی عبور

که جز شبگردان رهگذر

و آنها که نقشه خیابان ها را می کشند

و می کشند صدای درون را

هیچ گاه ساکنی نخواهد داشت

فردا

فردا که غارت شده را می مانند توسط آشنا

به جز نفرین به گذشته و تو ای برادر روز دیگری نخواهد بود

.

برادر برای چه نگرانی؟

داستان فرداها

داستان گوسفندانی است که گرگ می شوند

داستان سوراخ های روی دیوار است که گل گرفته می شود

داستان پوست اندازی درختان است

که یادگاری های پیشین را محو می کند

و همچون لوح سفیدی می شوند

در پیش چشم های ساده تو

داستانی است از گل های مصنوعی

شاخه ها و جوانه های مصنوعی

و عشق های مصنوعی

.

برادر برای که نگرانی؟

آن قالی که تار و پودش از پشم بافته شده است

قالی ابریشمین نخواهد بود

شاید امروز شاید فردا

یا که آینده ای نزدیک

همه گرگ هایی خواهیم بود گرگ نما یا گوسفند نما

داستان فردا ها داستانی ست

که هیچ کس برای هیچ کس نگران نیست

.

1378/8/21

جمعه صبح – مشهد – آشپزخانه پادگان

.

پ ن 1: خط آخر را که نوشتم مصادف شد با ورود فرمانده پادگان (معاون لشگر) که شخصیت گیر و... بود. کسی که همه ازش می ترسیدند. کسی که فرماندهان همیشه در موردش انذار می دادند. کسی که خوراکش آزار نگهبانان بود و ... آمد و گرد و خاکی نمود شنیدنی... اتفاقات این بازدید همان حکایتی است که قرار بود به عنوان نمونه از فضای لطیف و شاعرانه پادگان برایتان بنویسم. الان در حال گذران وضعیت خطرناکی از آن جراحی که وعده اش را داده بودم هستم و کار بالا گرفته است و به سمت جاهای باریک می رویم. به ساحل نجات که رسیدم این خاطره را به صورت یک داستان کوتاه می نویسم.

پ ن 2: مطلب بعدی در مورد همنوایی شبانه ارکستر چوبها  اثر رضا قاسمی است.

پ ن 3: کتابی که الان شروع به خواندن کردم خنده در تاریکی اثر ولادیمیر ناباکوف است.

پ ن 4: کتاب بعدی را از میان گزینه های زیر انتخاب نمایید:

1لف) جاز  تونی موریسون   ب) رهایی  ژوزف کنراد  ج)عروس فریبکار  مارگارت اتوود  د) نخستین روز مرگم  ژاک آتالی  ه) کافه پیانو  فرهاد جعفری (دوباره خوانی)

به غیر از کتاب جاز که رای دوم دفعه قبل بود باقی کتاب ها از طریق قرعه کشی کامپیوتری از میان کتابهای موجود در کتابخانه ام انتخاب شدند.

گفتا ز که نالیم ...

تک درختی بودم

                   در بیابانی دور

                                    ریشه ام در خاک و

                                                            برگهایم بر باد

                                                                             در خزان بودم من

فکر خوابی بودم

                    که در آن می رفتم

                                             آن زمستانی خواب

                                                                     تن را می خشکاند

چند قدم آن ور تر

                     کنده ای خشکیده

                                             تبری روی آن

                                                             سخت آماسیده

یک پیامی دارد

                 بهر امروز من

                                   که درون خوابم

                                                      من خشکیده تن

این تبر منتظر است

                       که روی تو در خواب

                                                  و فرود آید او

                                                                    بر تن خشکیده ت

شاید

    این تبر چون یاری ست

                              که شرارت هایش

                                                از برایت باری ست

                                                                 مقصدش هم خواری ست

شاید

     این تبر هست غرور

                            که تو را خواهد برد

                                                با خودش سوی گور

                                                                     توی غافل اما

                                                                               سخت شاد و مسرور

شاید

   این تبر چون کینه

                        بدراند سینه

                                      و شود یک خنجر

                                                         و رود داخل تن

                                                                         از قفایت لیکن

شاید

   این تبر هست همان

                       که تو گوییش زمان

                                               شاید

                                                         شاید

اما

   چون نگاهی کردم

                      دسته اش را دیدم

                                      ساقه ای از خود را

                                                          من در آن می دیدم

بر خودم لرزیدم

                     شایدم خندیدم

مشهد – پادگان ل 77

78/8/6